و

تو در خواب

آنقدر آرامي كه

معصوم ترين پيامدار

بر تو غبطه مي آورد

و

تو را

مي آشامد

آرام آرام

و

آن نگاه معصوم

بوسه ايست...

بيداري خود را به سوگ خواهي نشست ...

سپيده را مرگ خود بدان

اي

خواب آلوده